1
ในเวลาสายค่อนไปทางเกือบเที่ยง
ร่างบางที่นอนหลับอย่างหมดเรี่ยวแรงขยับตัวอย่างช้าๆเพื่อพลิกหนีแสงแดดที่แยงสายตา
แต่! เอ๊ะ! เห้ย!
"นี่มันที่ไหนกันเนี้ย โอ๊ย!!" ร่างบางผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
แต่ทว่าความปวดอย่างหนักหน่วงตรงสะโพกทำให้คิ้วเรียวเริ่มขมวดชิดพลางใช้ความคิดอย่างหนักว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
"เห้ย! ละ…เลือด"
ผิวที่ขาวจัดของคนอยู่บนเตียงยิ่งซีดจัดกว่าเดิมเมื่อเห็นรอยเลือดซึ่งช่วยย้ำเตือนความทรงจำเมื่อคืนที่เริ่มไหลเข้ามายิ่งกว่าน้ำป่าไหลหลาก มาเป็นฉากๆ
เน้นๆ ไม่นะ! นี่เสียจิ้นครั้งแรกให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้
ไม่สิ! รู้จักแต่ทำไมจำไม่ได้นะ
แล้วทำไมตอนนี้คิมคีย์อยู่คนเดียวล่ะ?
นี่-ฉัน-ถูก-ฟัน-แล้ว-ทิ้ง-งั้น-เร๊อะ!!!
"โอย นึกสินึกคิมคีย์เอ๊ย
เมื่อวานไปถูกใครเสียบมา เอ๊ะ! โน้ตอะไร?"
ระหว่างที่คีย์กำลังนั่งนึกถึงคนที่เสียจิ้นให้ไปนั้น
สายตาก็ไปสะดุดกับโน๊ตกระดาษแผ่นเท่ากระดาษเอสี่สีเหลืองสด(มาก) ที่วางอยู่ข้างเตียง
‘สวัสดีครับคุณภรรยา
ขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแลนะครับ ผมมีธุระเร่งด่วนมากจริงๆ อ๊ะๆ
อย่าเพิ่งโวยวายว่าผมฟันแล้วทิ้งนะครับ ผมน่ะเสียหายนะครับ นึกดูดีๆคุณน่ะปล้ำผมก่อนต่างหาก
T-T รับผิดชอบด้วยนะครับ
ชเว มินโฮ 090xxxxxxx โทรมานะครับที่รัก ^-^’
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!! จำได้แล้วๆๆๆ
ชเว มินโฮ!" ทันทีที่อ่านโน้ตจบ
ความทรงจำที่ชัดเจนยิ่งกว่าหนังสามมิติก็ฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง
พร้อมทั้งหน้าของคนที่คิมคีย์คนนี้ปล้ำ(?)ก็เด่นชัดขึ้นมา
ย้อนไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนมากๆ
ในผับของอนยู คีย์กำลังลวนลาม(?)คนหล่อที่นึกถูกใจตั้งแต่แรก
ถามไปดื่มไปก็ได้ความว่าหนุ่มหล่อร่างสูงมีชื่อว่ามินโฮบังเอิญเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน
เมื่อเหล้าเข้าปากก็ดูเหมือนว่ายิ่งคุยกันกยิ่งถูกชะตา
แต่ทว่าเวลาผ่านไปไม่นานคีย์ที่เมาเหล้า
เมาแสงสีก็หมดฤทธิ์พาตัวเองมานั่งบนตักของร่างสูง วนเวียนคลอเคลียไม่ห่าง
"มินโฮอ่า~ ฉันง่วงแล้วพาไปส่งที่ห้องหน่อยสิ"
"เอ่อ…คีย์เมาแล้วนะครับ"
"น้า ไปส่งหน่อยสิ อะนี่กุญแจ"คีย์เน้นย้ำความต้องการของตัวเองอีกครั้งก่อนจะยัดกุญแจห้องตัวเองลงในมือใหญ่
แล้วปล่อยตัวให้ร่างสูงพยุงเข้าห้องไป ไม่สิ ลากมินโฮขึ้นไปที่ห้องจะถูกกว่า
ฟึ่บ
"ถึงแล้ว...อื้อ!!"ยังไม่ทันที่มินโฮจะพูดจบและไม่ทันจะปล่อยร่างในอ้อมกอดลงที่เตียง
ใบหน้าสวยเฉี่ยวก็ยืดตัวมาประกบจูบที่ริมฝีปากอย่างรวดเร็ว
พร้อมด้วยฝ่ามือเล็กที่โอบลำคอและรั้งร่างสูงให้แนบชิดยิ่งขึ้น
แต่แทนที่จูบแสนไร้เดียงสาจะทำให้ร่างสูงผลักออก
มินโฮตกใจแค่ในตอนแรกก่อนจะเป็นฝ่ายกดจูบให้แนบชิดมากขึ้น
ก่อนจะค่อยๆขบเม้มเรียวปากบางอย่างเชื่องช้าทว่าเร้าอารมณ์จนร่างบางครางอย่างพอใจในรสจูบหอมหวาน
จากนั้นคีย์ก็เป็นฝ่ายที่ค่อยๆแทรกปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากของอีกฝ่ายอย่างซุกซน
ก่อนจะสะดุ้งน้อยๆเมื่อมินโฮดูดดึงลิ้นเรียวเข้ามาพัวพันจนลิ้นร้อนพันแทบจะเป็นเนื้อเดียว
"อืม ดีจัง"เสียงหวานพึมอย่างคนไม่รู้สึกตัว
ในตอนนี้คีย์รู้สึกเหมือนตัวเองถูกมอมเมาด้วยรสจูบของอีกฝ่าย
แถมยังหลงใหลจนแทบถอนตัวไม่ขึ้นอีกต่างหาก
"อ้ะ!!"ทันทีที่ถอนจูบแสนยาวนานมินโฮก็เป็นฝ่ายดันร่างบางลงกับเตียงนุ่มก่อนจะขยับไปทาบทับอีกฝ่ายพร้อมทั้งปลดกระดุมเสื้อของคนใต้ร่างออกอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้มินโฮกำลังเมา…เมากลิ่นกายหอมหวานผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์จนอดไม่ได้ที่จะกดจูบซ้ำๆย้ำๆที่ซอกคอ
ฝ่ามือใหญ่ก็ไต่ระผิวนุ่มมาสะกิดที่ยอดอกนุ่มนิ่มอย่างอดใจไม่อยู่
"อ้ะ…อ๊า"
คีย์ครวญครางเสียงพร่าเมื่อรู้สึกถึงความเสียววูบจนต้องหนีบขาเรียวเข้าหากัน
ตาคู่สวยที่ปิดแน่นยิ่งทำให้สัมผัสถึงฝ่ามือใหญ่ที่บดคลึงแผ่นอกของตน
และยิ่งปล่อยเสียงครางมากขึ้นเมื่อมินโฮสะกิดปลายนิ้วรัวเร็วลงบนยอดอกมากขึ้นเรื่อยๆ
"มะ…มินโฮ อย่าดูด…อื้อ! อ๊ะ อ๊า”คีย์หวีดร้องออกมาทั้งยังส่งมือไปบีบไหล่อีกฝ่ายอย่างทนไม่ไหวเมื่อร่างสูงก้มลงดูดกลืนไล้เลียหัวนมอย่างรุนแรง
ฟึ่บ
มินโฮดึงกางเกงยีนส์สีซีดพร้อมชั้นในออกไปจากร่างบางอย่างง่ายดายโดยได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีแต่ก่อนที่จะก้มลงไปชิมความหวานจากเรียวปากบางที่บวมเจ่อ
มือบางของคนที่กำลังเคลิ้มก็ดันอกกว้างจนมินโฮขมวดคิ้วฉับ
แต่ถึงอย่างนั้นมือทั้งสองข้างก็ยังทำหน้าที่ได้ดีโดยการลูบไล้ไปทั่วตัวของคีย์ที่เริ่มจะกลับมาเคลิ้มอีกครั้ง
"มันไม่ยุติธรรมนี่ อ๊า! อย่าลูบตรงนั้น มินโฮ"
"ไม่ยุติธรรมตรงไหนครับ" ถามไปใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงคลอเคลียข้างแก้มคนใต้ร่างไม่ห่าง
จนคนใต้ร่างต้องรีบรวบรวมคำพูดก่อนจะถูกนัวเนียจนไปไม่เป็นยิ่งกว่าเดิม
"ก็มินโฮยังไม่ถอดเลยนี่นา"
"อ๋อ งั้นผมถอดนะครับ"
"อ่า…" และก็เป็นคีย์เองที่ชะงักค้างไปกับภาพคนที่กำลังถอดเสื้อยืดสีขาวช้าๆทว่าท่าทางมันช่างเท่บาดจิต
แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้ดวงตาสวยเฉี่ยวเบิกกว้างได้เท่ากับตอนที่ร่างสูงถอดกางเกงยีนส์สีเข้มพร้อมชั้นในออกเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่
แผ่นอกกว้างสีแทน!
มัดกล้ามท้องสุดเซกซี่!
และไอนั้น!
มันทำให้คิมคีย์คนนี้แทบคลั่ง
โอย~ สเปคชัดๆเลย!!!
"เห้ย! คะ…คีย์!" ยังไม่ทันที่มินโฮจะเหวี่ยงเสื้อผ้าลงจากเตียง
ร่างสูงก็ต้องตกใจอย่างหนักเมื่อคนใต้ร่างที่นอนเคลิ้มอยู่เมื่อกี้ลุกขึ้นมากดร่างเขาให้นอนลงไปที่เตียงและก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิมเมื่อคีย์ปีนขึ้นมาคร่อมทับเขา
มันคงจะไม่อะไรหรอกนะ แต่ตอนนี้ก้นนุ่มๆของคีย์ก็มาทับตรงลูกรักเขาพอดิบพอดี
ยังไม่พอมือเล็กซุกซนนั่นยังลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกแล้วทำท่าว่าจะเลื้อยต่ำลงเรื่อยๆอย่างน่าหวาดเสียวซะด้วย
ทำแบบนี้คนที่แย่ก็คือคนที่โดนปลุกอารมณ์น่ะสิ!
และคิมคีย์ที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะเสียตัวในไม่กี่วินาทีก็ยังคงเพลินกับการลูบไล้แผ่นอกกับกล้ามท้องของอีกฝ่ายไปมาราวกับหลงใหลปนความอยากรู้อยากเห็น
ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลากำลังทรมานก็ยิ่งได้ใจ ปัดป่ายมือลงต่ำเรื่อยๆ
ต่างกับมินโฮโดยสิ้นเชิงที่ตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหวกับการถูกอีกฝ่ายยั่วโดยไม่รู้ตัว
"อ๊าาาาา!! เจ็บ!
มินโฮ ตรงนั้นมัน อ้ะ!" ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อฝ่ามือใหญ่ที่ลูบไล้ผิวนุ่มไปเรื่อยจนไปหยุดที่ช่องทางร้อนที่ยังปิดสนิท
ก่อนจะแทรกนิ้วลงไปอย่างช้าๆคีย์รู้สึกถึงความเสียดเสียวปนเจ็บปวดทันทีที่ถูกรุกรานโดยไม่ทันตั้งตัว
"ตรงนี้ทำไมครับ" ร่างบางตอนนี้ทำได้เพียงแค่ยันฝ่ามือทั้งสองข้างไว้บนอกของมินโฮ
ขาทั้งสองข้างราวกับไร้เรี่ยวแรงจนมือใหญ่ของร่างสูงต้องประคองเอวเล็กไว้
แต่มืออีกข้างก็สอดใส่นิ้วเข้าไปในช่องทางร้อนถึงสามนิ้ว
ก่อนจะดึงนิ้วเข้าออกอย่างรัวเร็ว
"พะ…พอแล้ว
ไม่เอานิ้วแล้ว เอาของมินโอเข้ามาเถอะนะ”
ตอนนี้คีย์ไม่มีสติหลงเหลืออยู่กับตัว
รู้แต่ว่าอยากให้มินโฮสัมผัสมากขึ้นและมากขึ้นจนต้องกดความอายเอาไว้แล้วร้องขอออกมา
"เปลี่ยนตำแหน่งกันเถอะครับ
จะได้ไม่เจ็บมาก"
ทันทีที่พูดจบมินโฮก็จับร่างบางพลิกมาอยู่ใต้ร่างอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะดุนดันแก่นกายเข้าไปแทนนิ้วที่ถูกดึงออก
แต่ทว่า…
"โอยย! เจ็บ ฮือ…มันเจ็บอะมินโฮ"
"อย่างเกร็งครับ
เชื่อใจผมนะเจ็บแปปเดียว"
"อ๊า!" เสียงหวานครางด้วยความเสียดเสียวปนเจ็บปวดเมื่อแก่นกายใหญ่ดันเข้ามาจนสุด
เนื้อตัวแนบสนิทกันจนแทบไร้ช่องว่าง ก่อนที่มินโฮจะขยับตัวเข้าหาอย่างร้อนแรงจนแทบลืมหายใจ
ทำให้คีย์ได้แต่จิกมือกับผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น
"อ้ะ…อึ้ก…อ้ะ อ๊า…" เสียงครางพร่าหวานสอดประสานไปกับเสียงหอบหายใจกระชั้น
ยิ่งทำให้ร่างสูงเร่งจังหวะการเคลื่อนไหวให้รัวเร็ว และรุนแรงมากขึ้น
"เร็วไป…อ๊า ใกล้แล้วๆ อ้ะ อ้ะ…อ๊าาาา!!!!!"
เสียงหวานหวีดร้องออกมาดังทั่วห้อง
แต่ก่อนจะฟุบลงไปร่างสูงก็ยึดสะโพกไว้และกดกายเข้ามาไม่กี่ครั้ง
เสียงทุ้มก็ดังก้องก่อนจะฟุบลงกอดร่างบางไว้ ก่อนจะดึงแก่นกายออก
แล้วตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมไว้ด้วยกัน จมูกโด่งก็ก้มลงหอมแก้มนิ่มแผ่วเบา
"คีย์"
"หือ"
"ฝันดีนะครับ จุ๊บ"
จำได้แล้ว
! ไม่จริง! เมื่อคืนนี้ทำอะไรลงปายยยยยยยยยยย~~!!
----------------------
บรั้ย~ กลับไปเม้นให้ไรเตอร์เต่าน้อยในดวงจันทร์ด้วยนะคะคนดี :D
คนเขียนจะได้มีกำลังใจแต่งต่อไป
